ถ้าตอนนี้ลูกสาวฉันยังอยู่กับฉัน เธอคงอายุได้ 16 ปีแล้ว ในปีนั้นและวันๆนั้นที่ลูกสาวฉันหายไป เธออายุได้เพียง 5 ขวบ หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จ เธอก็ขอลงไปด้านล่างตึกที่พักเพื่อวิ่งเล่นตามภาษาเด็ก ตอนนั้นฉันกำลังตากผ้าอยู่ที่ระเบียง ฉันเห็นลูกสาวกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง คุยได้สักพักผู้หญิงคนนั้นก็ยื่นขนมให้ลูกสาวฉันกิน ฉันเห็นกับตาว่าลูกสาวรับขนมมาแล้วทานทันที
ฉันเริ่มเป็นกังวลว่าลูกสาวจะเจอกับคนไม่ดี ฉันจึงรีบทิ้งเสื้อผ้าทั้งหมดและรีบวิ่งลงไปหาลูก แต่พอลงมาถึงก็ไม่เจอใครแล้ว แม้กระทั่งลูกสาวของฉัน ฉันแทบบ้า วิ่งตามหาไปทั่ว วิ่งทั้งน้ำตาและร้องเรียกชื่อลูกสาวตลอด แต่ก็ไม่มีใครเห็นเลย… ฉันใจสลายทันทีเพราะลูกได้หายไปแล้ว
ตามหาตัวลูกสาวมาตลอดเวลา มีอยู่ปีหนึ่งฉันต้องไปทำงานที่เมืองกวางซี และเธอก็ได้พบกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนสะพานลอย แต่เด็กคนนี้ไม่มีดวงตาทั้งสองข้าง ฉันจึงหยิบเงินให้ 10 หยวน ตอนที่ฉันจะเดินจากมา เด็กคนนี้ก็ไม่ยอมปล่อยมือ หลังจากนั้นฉันก็ไปแจ้งตำรวจ เพื่อให้นำตัวเด็กคนนี้ไปตรวจดีเอ็นเอ เพราะสัญชาตญาณบอกฉันว่าเด็กคนนี้ คือลูกสาวของฉัน และแล้วผลที่ออกมาทำให้ฉันและสามีตกใจมาก ： เพราะDNAที่นำไปตรวจปรากฏว่าเด็กที่ไม่มีดวงตาทั้งสองข้างเธอเป็นลูกของฉันที่โดนลักพาไปวันนั้นเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
