ผมอาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้กับทะเล การเงินทางบ้านหลักๆ มาจากพ่อที่ทำอาชีพจับปลาในทะเล หลังจากที่ผมเรียนจบก็ยังหางานที่เหมาะๆไม่ได้ เลยตัดสินใจกลับบ้านนอกออกหาปลาในทะเลกับพ่อเพื่อเลี้ยงชีพ
อยู่มาวันหนึ่ง พวกเราเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนบนโขดหินริมทะเลอยู่นานแล้ว และทันใดนั้นเธอก็กระโดดลงทะเล
พ่อตะโกนว่า “มีคนโดดน้ำ!” ผมและพ่อรีบไปช่วยเธอขึ้นมาบนฝั่ง แต่หญิงสาวกลับร้องไห้โฮ “มาช่วยฉันไว้ทำไม! ฉันไม่อยากอยู่แล้ว ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตาย”
พ่อของผมจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ พร้อมกับนั่งลงยองๆ บอกกับเธอว่า “มีคนเยอะแยะมาฆ่าตัวตายริมทะเลที่นี่ทุกปี สุดท้ายตายจริงๆ มีไม่กี่คน เพราะแถวนี้เป็นหมู่บ้านชาวประมง ถ้าเธออยากจะตายจริงๆ ไปโดดที่ไกลหูไกลตาผู้คนสิ จะได้ไม่มีคนช่วยเธอ”
เธอจึงเล่าเรื่องที่ผิดหวังในความรักและไปทำแท้งมาให้ผมและพ่อฟัง เมื่อฟังจบ พ่อผมพูดว่า “เด็กหนอเด็ก พวกเธอเป็นวัยรุ่นคิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง ไม่เคยคิดถึงพ่อแม่ว่ากว่าจะเลี้ยงลูกจนโตขึ้นมาได้ ลำบากแค่ไหน ลูกยังไม่ทันได้ตอบแทนบุญคุณ พวกเธอก็จะจากไปก่อน ถ้าพ่อแม่รู้ว่าเธอ ฆ่าตัวตาย จะเสียใจมากแค่ไหน? เธอลองคิดดู”
วันนั้นพวกเราพาเธอออกทะเลด้วยกัน แต่ไม่ได้จับปลา เพียงแค่ให้เธอได้ผ่อนคลาย ปรับสภาพจิตใจให้ดีขึ้น ช่วงบ่ายกลับมาที่บ้าน เธอก็ติดต่อให้ทางบ้านมารับเธอ
วันถัดมา เธอมาที่บ้านผมเพียงคนเดียว บอกว่าอยากมาคุยเล่นกับผม หลังจากที่เราทั้งค่อยๆ สนิทสนมกัน เธอก็เป็นคนมาสารภาพรักกับผม พ่อแม่ผมบอกว่า นี่คงเป็นพรหมลิขิต ช่วยชีวิตคนจนได้แฟน
หลังจากนั้น ผมก็ได้งานใหม่ โดยแฟนเป็นคนเอาจดหมายเชิญให้เข้าทำงานของบริษัทชื่อดังในท้องถิ่น เธอบอกว่าเอาใบเรซูเม่ของผมส่งไปที่บริษัทนี้ ปรากฏว่าได้รับเลือกให้เข้าทำงานพอดี น่าแปลก เพราะบริษัทนี้สมัครเข้ายากมาก ถ้าไม่ได้มีประสบการณ์ทำงานอย่างช่ำชองหรือจบจากเมืองนอก แต่ผมเป็นแค่คนที่เรียนจบธรรมดาทั่วไป
สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็คือ หลังจากผมทำงานไปได้ไม่นานก็มาค้นพบสถานะที่แท้จริงของแฟน เธอเป็นลูกสาวของประธานกรรมการบริษัท ที่แท้ ผมเข้ามาทำงานที่นี่ได้ก็เพราะเธอช่วยนี่เอง
เมื่อผมรู้ว่าเธอเป็นใคร ทำให้ผมรู้สึกกลัวที่จะคบกับเธอ เพราะรู้สึกว่าฐานะเราแตกต่างกันเกินไป ผมจึงเป็นฝ่ายขอเลิกกับเธอ เธอส่งจดหมายมาให้ผมฉบับหนึ่ง บอกว่าอ่านจดหมายจบแล้วค่อยตัดสินใจอีกที เนื้อหาในจดหมายเขียนถึงความรักที่เธอมีต่อผมหลังจากที่เราได้คบกัน และยังเขียนถึงเรื่องแฟนเก่าของเธอ เธอบอกว่าผมไม่เหมือนคนอื่น ที่พอรู้ว่าเธอเป็นใครแล้วไม่หลอกเธอ แต่กลับตีตัวออกห่างจากเธอ เธอว่าถ้าเราเลิกกันจริงๆ เธออาจจะไปฆ่าตัวตายอีกครั้ง และจะเลือกที่ที่ไม่มีใครเห็น คราวนี้จะได้ตายสมใจจริงๆ
ผมโทรศัพท์หาเธอแต่เธอไม่รับสาย เพียงแค่ส่งข้อความกลับมาหาผม บอกว่าขอให้ผมคิดให้ดีๆ เธอต้องการแค่คำตอบ
เรื่องนี้อย่างกับละครน้ำเน่าใช่ไหม? ถ้าหากเป็นเรื่องจริง ความรักที่แท้จริงไม่เกี่ยวกับความแตกต่างเรื่องฐานะ จะรวยจะจนไม่สำคัญ ขอเพียงมีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความจริง ก็อาจมีความสุขได้
